Waterval d-mannose-tabletten

Waterfall D-Mannose, een al lang gevestigd en vertrouwd merk, wordt in heel Europa en de rest van de wereld verkocht en helpt duizenden mensen elke dag verlichting te krijgen van urineweginfecties en een perfecte blaasgezondheid te behouden. Waterfall D-Mannose-tabletten zijn bioactief, natuurlijk en volkomen veilig om langdurig als dagelijks preventief middel te gebruiken. 1 g Supersterke DMannase-tabletten.

50 x 1 g Waterfall D-Mannose®-tabletten in een brievenbusvriendelijke platte verpakking.

Ingrediënten

Per tablet: 1000 mg pure bio-actieve D-mannose (rijstmeel, vegetarisch magstearaat en hpmc-filmcoating minder dan 0,1 g)

Waterval d-mannose & zwangerschap: 

Er zijn geen dubbelblinde klinische onderzoeken gedaan naar het gebruik van d-mannose tijdens de zwangerschap. In de ruim 70 jaar van gebruik zijn er echter nooit enige teratogene effecten aangetoond, en vele honderden van onze klanten hebben gemeld dat ze de WDM (Waterfall D-Mannose) tijdens hun hele zwangerschap hebben gebruikt, zonder enige nadelige gevolgen, noch voor henzelf, noch voor de gezondheid. de baby.

Er is al D-Mannose aanwezig in elke lichaamscel.

Er zijn een paar punten waar u mogelijk rekening mee moet houden:

Het is slechts een zeldzame suiker, maar het innemen van een enorme hoeveelheid Waterval D-Mannose kan diarree (en soms lichte misselijkheid) veroorzaken, omdat het onder deze omstandigheden de E.coli uit de dikke darm spoelt, dus het is waarschijnlijk het beste om je aan een dosis te houden. niveau dat gemakkelijker kan worden opgenomen tijdens de zwangerschap. De normale dosis is: begin met een volle theelepel en neem vervolgens elke drie uur een afgestreken theelepel.

Misschien wil je beginnen met een afgestreken theelepel...

 Bedenk ten slotte dat, hoewel we veel ervaring hebben op dit gebied (bijna 14 jaar), we uitgebreid onderzoek hebben gedaan en veel kennis hebben verzameld over blaasontsteking en aanverwante aandoeningen, en over de reacties op ons product, we ' We houden geen rekening met alles waar we in individuele omstandigheden niet van op de hoogte zijn, en mensen moeten altijd hun arts raadplegen voordat ze van medische behandeling veranderen of een alternatief middel of medicijn nemen, vooral als ze zwanger zijn. 

Er is alleen D Mannose in Waterval D mannose poeder en er zijn geen andere toegevoegde "suikers". De calorische waarde is ongeveer 2-4 per gram (sommige versies voegen goedkopere suikers toe, zoals

D Mannose is een natuurlijk voorkomende suiker, een isomeer van glucose; het lichaam produceert het op natuurlijke wijze uit glucose. D-Mannose is een isomeer D-glucose en komt van nature voor als monosacharide in bijvoorbeeld fruit als ananas en Aloë Vera en boomschors.

 Ondanks enige calorische waarde wordt mannose over het algemeen als geschikt beschouwd voor een diabetesdieet, omdat onderzoeken suggereren dat bij mensen de overgrote meerderheid van de mannose onveranderd in de bloedbaan wordt opgenomen; slechts een verwaarloosbare hoeveelheid mannose wordt gemetaboliseerd en omgezet in glycogeen.

Uit onze ervaring en onderzoek sinds 2003 blijkt dat zuivere d-mannose als isomeer van glucose niet werkt als glucose en dat het effect ervan op de stofwisseling niet statistisch traceerbaar is. We hebben bijvoorbeeld honderden diabetische klanten die, hoewel ze hun suikerspiegel moeten blijven controleren, nog nooit problemen hebben geuit met het nemen van WDM. 

"D-mannose is zeer veilig, zelfs bij langdurig gebruik... Hoewel D-mannose een eenvoudige suiker is, wordt er heel weinig van gemetaboliseerd. Het interfereert niet met de regulering van de bloedsuikerspiegel, zelfs niet voor diabetici. Het creëert geen verstoring of onbalans in de normale microflora van het lichaam. Het is veilig, zelfs voor zwangere vrouwen en zeer kleine kinderen. In de minder dan 10% van de gevallen waarin de infectie een andere bacterie dan E. coli is, kunnen antibiotica ruim op tijd worden gestart. " Dr. Wright

 "Bij mensen stimuleert mannose, net als bij dieren, de afgifte van insuline door de pancreas niet, noch wordt het actief geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal, noch lijkt er sprake te zijn van significante actieve reabsorptie.

van mannose door de nier."   (Afdeling Geneeskunde, Harvard Medical School, het Peter Bent Brigham Hospital)

 http://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2012/12/06/antibiotics-during-pregnancy.aspx  

Eiwitten, D-mannose en UTiS.

 Er wordt nu gedacht dat D-Mannose niet alleen aan E.Coli bindt, maar ook een eiwit aanmaakt dat een verdediging biedt tegen urineweginfecties. Het Tamm-Horsfall-eiwit (THP) wordt geproduceerd door niercellen en is het meest voorkomende eiwit in de urine dat bij zoogdieren wordt aangetroffen. De fysiologische functie van THP is nog niet eerder volledig begrepen, maar onderzoeksresultaten geven nu aan dat het een essentieel antimicrobieel molecuul is voor succes bij de bestrijding van urineweginfecties (UTI). 

“. Een andere mogelijke verklaring voor de werkzaamheid van D-mannose is de relatie ervan met het Tamm-Horsfall-eiwit. Dit glycoproteïne, geproduceerd door niercellen en uitgescheiden in de urine, speelt een sleutelrol in de verdediging van het lichaam tegen urineweginfecties. Tamm-Horsfall-eiwit bevat een groot aantal structuren met een hoog mannose-gehalte, die verantwoordelijk lijken te zijn voor de infectiebestrijdende activiteit. Het is mogelijk dat oraal toegediende D-mannose voornamelijk werkt door de synthese te vergemakkelijken of de activering van Tamm-Horsfall-eiwit te bevorderen. Duizenden mensen zijn Dr. Wright dankbaar dat hij de voordelen van D-mannose heeft ontdekt en de wereld erover heeft verteld.” Alan R. Gaby, MD

Referenties: 1. Wright JV, Lenard L. D-Mannose en blaasinfectie. Auburn, WA: Drakenkunst; 2001. 2.. Altarac S, Papes D. Gebruik van D-mannose bij de profylaxe van recidiverende urineweginfecties (UTI's) bij vrouwen. BJU Int. 2014;113:9–10.4. Serafini-Cessi F et al. N-glycanen gedragen door Tamm-Horsfall-glycoproteïne spelen een cruciale rol in de verdediging hiertegen ziekten van de urinewegen. Glycoconj J. 2005; 22: 383–394.